Veel auto’s in moeilijkheden in derde etappe naar "Les Dunes de Juifs"

De zeer gevarieerde derde etappe van de Morocco Desert Challenge bleek geen gemakkelijke voor de auto’s. Aanvankelijk leek de Portugees Paolo Ferreira de 335 kilometer lange rit te hebben gewonnen, maar hij kreeg een tijdstraf van 10 minuten, zodat de winst opnieuw naar Stéphane Henrard ging, die in het gezamenlijke klassement van buggy’s en 4x4’s aan de leiding gaat. Op de negende plaats was Maik Willems de beste Nederlandse deelnemer, op de voet gevolgd door Jan Mooij. Erwin Imschoot presteerde het om in een half uur tijd twee keer op het dak te landen in de duinen.

Paolo Ferreira: “Ik hou van de duinen. Ik heb gisteren al gezegd dat ik deze dag wilde winnen. We hebben rustig gereden, geen gekke dingen gedaan. Het was een foutloze dag, en daar wil ik zeker ook mijn navigator Jorge Monteiro een compliment maken, want het was echt moeilijk.”

Maik Willems: “Deze etappe was er een van Kaket in het kwadraat (wedstrijdleider Jean-Claude Kaket is verantwoordelijk voor de roadbooks, red) qua navigatie. Heel precies, heel moeilijk. Rob (van Pelt) heeft de handen vol gehad en we hebben toch best vaak een tijd moeten zoeken en rondjes rijden voordat we het juiste spoor hadden gevonden. Erg Chegaga was leuk! Echt duinen zou ik het niet willen noemen, maar het was mooi, zacht zand. Een fijn cadeautje.”

Erwin Imschoot: “In een tijdsbestek van een half uur heb ik twee keer op de kop onderaan een duin gelegen. Niet te geloven, toch? Bovenaan het duin liet ik het gas los en toen sloeg de auto af. Dat heeft hetzelfde effect als heel hard remmen en je kunt niet meer sturen. Zo’n duin is drie, vier meter hoog, dus er is ook geen tijd om de wagen weer te starten. Op de neus geland en boem, op het dak. We zijn overeind gezet door mijn oud-teamgenoot Jean Pascal Besson. En bij het volgende duin gebeurde precies hetzelfde: op het topje laat ik even het gas los, de motor slaat af en hup, daar gingen we weer. Weer op het dak. Vier motorrijders hebben ons geholpen de wagen weer op de wielen te duwen. We hebben alles wat los was gegaan zo goed en zo kwaad als het ging vast gemaakt, we hebben de voorruit eruit getrapt, want die was helemaal gebarsten, en zo zijn we naar het bivak gesukkeld. Het ging helemaal niet hard. Ik rijd altijd zeer voorzichtig in de duinen, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat de auto afsloeg op zo’n punt. Ik hoop maar dat de monteurs het voor elkaar krijgen om de Toyota Hilux weer in orde te krijgen.”