21-04-2018

Maikel Smits pakt etappezege, Mike van den Goorbergh door straftijd pas 9de

Met een grijns van oor tot oor was Maikel Smits over de finish gekomen van de 403 kilometer lange zevende etappe van de Morocco Desert Challenge. De lach was niet alleen vanwege de zekerheid dat hij de etappe had gewonnen én als eerste over de streep kwam na opnieuw een spannend duel met klassementsleider Mario Patrao, maar ook omdat Smits met volle teugen had genoten van de rit. Een klein uurtje later kwam Mike van den Goorbergh – neef van Jurgen en bezig aan zijn eerste rally – met de derde tijd aan de streep in de buurt van Matarka.

Maikel Smits: “Het ging wel zo lekker vandaag. Heel technisch, veel navigeren op kompaskoers, maar vooral ook veel gravel en veel driften: dat is het mooiste wat er is. Bij de start was ik nog niet zo blij. De motor gaf een storing aan op de sensor van de koelvloeistof, dus ik ben terug gereden naar het serviceteam van Van Eerd, en twee minuten later gestart dan ik had gemoeten. Ik lag dus meteen al vier minuten achter. Bij de tankstop (op 188 km) was het nog drie minuten en in het tweede deel van de etappe ben ik gaan jagen. Ik zag het stofwolkje van Patrao in de verte, en toen een puntje en dat werd steeds groter. Na 100 kilometer jagen zat ik in zijn wiel. Hij heeft 30 kilometer geprobeerd weg te komen, maar dat vond ik niet goed. Ik ben in zijn wiel gaan hangen en bijna op het einde maakte hij een foutje. Hij pakte een S-bocht helemaal, maar ik had al gezien dat je ook gewoon rechtdoor kon, dus daar heb ik hem afgesneden, zodat ik net iets eerder aan de finish was. Als ik weet dat ik de etappe win, wil ik ook als eerste finishen en dat is gelukt. Ik weet dat ik de rally niet meer kan winnen – tenzij er iets heel geks gebeurt - maar dan wil ik toch op z’n minst mijn etappes meepakken voor de eer.”

Mike van den Goorbergh: “Jammer dat ik door de straftijd terugval naar de 9de plaats, maar ben ik ben tevreden met de negende plaats in het klassement. Zeker omdat het mijn eerste rally is en ik als kistrijder meedoe, zonder de assistentie van een serviceteam dat mijn motor onderhoudt. Dan is zo’n resultaat een cadeautje. Het is de hele week eigenlijk heel goed gegaan. De motor heeft geen krimp gegeven. Mijn neef Jurgen heeft hem voor me opgebouwd en in orde gemaakt en hij heeft ook veel tips gegeven. Jurgen heeft tien keer de Dakar gedaan, de laatste jaren steeds als kistrijder, dus die weet wel wat er bij komt kijken. We hebben ook aardig wat getraind samen, maar ik ben al blij als ik hem een beetje kan bijhouden. Ik heb niet zo’n ruime motorachtergrond als hij. Vijftien jaar geleden heb ik een paar jaar wegrace gedaan, maar verder is het beperkt gebleven tot een beetje enduro rijden.

De Morocco Desert Challenge is niet de gemakkelijkste rally om mee te beginnen, maar juist daardoor heb ik in een week tijd ontzettend veel geleerd wat betreft rijden, navigeren en het onderhoud van de motor. Ik heb elke dag netjes mijn lijstje afgewerkt. Gelukkig heb ik nauwelijks iets gehad. Ik heb één grote klapper gemaakt, gisteren in de duinen. Ik knalde zo hard met mijn hoofd op een bult kamelengras, dat ik tien minuten buiten westen ben geweest.

Ik heb vandaag wel fijn gereden. De navigatie was heel lastig, maar op een gegeven moment kwam op een open vlakte de truck van Martin van den Brink voorbij en daar ben ik een beetje achter gebleven, want die heeft zo’n goede navigator aan boord dat ik daar wel op durfde vertrouwen. Ik zag hen zo resoluut een bepaalde kant op gaan, dat het wel goed moest zijn.

Er zijn al zoveel motorrijders uitgevallen – er zijn nog maar vier kistrijders in de race – en ik ben er nog. De finish halen is het belangrijkste. Eerst morgen die laatste 211 kilometer maar eens doen.”

Don't limit your challenges. Challenge your limits.